توسل به امام زمان مهدی موعود (علیه السلام)

توسل به امام زمان مهدی موعود (علیه السلام)

 

"شیخ طبرسى" صاحب "تفسیر مجمع البیان" در كتاب "كنوز النجاح" (1) روایت كرده است از "احمد بن الدربى" از خدّامه ابى عبداللَّه "حسین‏بن محمد بزوفرى" كه او گفته است: از ناحیه مقدّسه حضرت صاحب الزمان - علیه الصلوة و السلام - توقیعى بیرون آمد كه اگر كسى را به سوى حق تعالى حاجتى باشد، باید بعد از نصف شب جمعه غسل كند و به مكان نماز خود برود و دو ركعت نماز گزارد؛ در ركعت اول سوره حمد را بخواند و چون به "إِیّاكَ نَعْبُدُ وَ إِیّاكَ نَسْتَعین" مى‏رسد، صد مرتبه آن را تكرار نماید و بعد از آن كه صد مرتبه تمام شود، بقیه سوره حمد را بخواند؛ پس از تمام شدن سوره حمد سوره "قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدْ" را یك مرتبه بخواند و ركوع و دو سجده به جا آورد و "سبحان ربّی العظیم و بحمده" را هفت مرتبه در ركوع بگوید و "سبحان ربى الاعلى و بحمده" را در هر یك از دو سجده هفت مرتبه بگوید و بعد از آن ركعت دوم را نیز مانند ركعت اول به جاى آورد و بعد از تمام شدن نماز این دعا را بخواند؛ پس خداوند حاجت او را - هر چه كه باشد - برآورده سازد مگر آن كه حاجت او در قطع كردن صله رحم باشد؛ دعا این است:

"أَللّهُمَّ اِنْ اَطَعْتُكَ فَالْ"مَحْمِدَةُ لَكَ وَ اِنْ عَصَیْتُكَ فَالْحُجَّةُ لَكَ، مِنْكَ الرَّوْحُ وَ مِنْكَ الْفَرَجُ، سُبْحانَ مَنْ أَنْعَمَ وَ شَكَرَ، سُبْحانَ مَنْ قَدَرَ وَ غَفَرَ، اَللّهُمَّ اِنْ كُنْتُ عَصَیْتُكَ فَاِنّی قَدْ اَطَعْتُكَ فی أَحَبِّ الْاَشْیاءِ اِلَیْكَ وَ هُوَ الْایمانُ بِكَ لَمْ أَتَّخِذْ لَكَ وَ لَدا وَ لَمْ أَدْعُ لَكَ شَریكا مَنّا مِنْكَ بِهِ عَلَىَّ لامَنّا مِنّى بِهِ عَلَیْكَ وَ قَدْ عَصَیْتُكَ یا اِلهی عَلى غَیْرِ وَجْهِ الْ"مُكابَرَةِ، وَ الْخُرُوجِ عَنْ عُبُودِیَّتِكَ، وَلَا الْجُحُودِ لِرُبُوبِیَّ-تِ- كَ وَلكِنْ اَطَعْتُ هَواىَ وَ اَزَلَّنِی الشَّیْطانُ فَلَكَ الْحُجَّةُ عَلىَّ وَالْبَیانُ، فَاِنْ تُعَذِّبْنی فَبِذُنُوبی، وَ اِنْ تَغْفِرْ لی وَ تَرْحَمْنی فَاِنَّكَ جَوادٌ كَریمٌ) و بعد از آن تا نفس او وفا كند "یا كَریمُ یا كَریمُ" را مكرّر بگوید، بعد از آن بگوید: "یا امِنا مِنْ كُلِّ شَی‏ءٍ وَ كُلُّ شَىْ‏‏ءٍ مِنْكَ خائِفٌ حَذَرٌ اَسْئَلُكَ بِاَ مْنِكَ مِنْ كُلِّ شَىْ‏ءٍ وَ خَوْفِ كُلِّ شَیْ‏ءٍ مِنْكَ، اَنْ تُصَلِّیَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تُعْطِیَنی اَمانا لِنَفْسی وَ اَهْلی وَ وَلَدی وَ سایِرِ ما اَنْعَمْتَ بِهِ عَلَیَّ حَتّى لا أَخافَ وَلا اَحْذَرَ مِنْ شَیْ‏ءٍ اَبَدَا اِنَّكَ عَلى كُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیرٌ، وَ حَسْبُنا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكیلُ . یا كافِیَ اِبْراهیمَ نَمْرُودَ وَ یا كافِیَ مُوسى فِرْعَوْنَ اَنْ تُصَلِّیَ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ اَنْ تَكْفِیَنی شَرَّ فُلانِ بْنِ فُلانٍ" و به جاى فلان‏ بن فلان، نام شخصى را كه از ضرر او مى‏ ترسد و نام پدر او را بگوید، و از خداوند طلب كند كه ضرر او را دفع نماید و كفایت كند. بعد از آن به سجده رود و حاجت خود را مسئلت نماید و به درگاه خداوند تضرع و زارى كند.

هر مرد مؤمن و زن مؤمنه ‏اى كه این نماز را به جا آورد و این دعا را از روى اخلاص بخواند، درهاى آسمان براى برآمدن حاجات او گشوده مى ‏شود و دعاى او مستجاب مى‏ گردد، و این به سبب فضل و انعام (2) خداوند تعالى بر ما و بر مردمان است.

پی‌نوشت‌ها:

1- از كتاب "الذریعة •••" استفاده می‌شود كه كتاب كنوز النجاح نزد حاجی نوری بوده است، ولی در حال حاضر از وجود ان اثری نیست•

2- نجم الثاقب، .215.

 

شعر مهدوی / دل را ز بی خودی سر از خود رمیدن است

شعر مهدوی

دل را ز بی خودی سر از خود رمیدن است

 

شعری از آیت الله خامنه ای در وصف حضرت مهدی موعود (عج)


دل را ز بی خودی سر از خود رمیدن است
جان را هوای از قفس تن پریدن است

از بیم مرگ نیست که سر داده ام فغان
بانگ جرس ز شوق به منزل رسیدن است

دستم نمی رسد که دل از سینه برکنم
باری علاج شکر گریبان دریدن است

شامم سیه تر است ز گیسوی سرکشت
خورشید من برآی که وقت دمیدن است

سوی تو ای خلاصه گلزار زندگی
مرغ نگه در آرزوی پر کشیدن است

بگرفته آب و رنگ ز فیض حضور تو
هر گل در این چمن که سزاوار دیدن است

با اهل درد شرح غم خود نمی کنم
تقدیر قصه دل من ناشنیدن است

آن را که لب به جام هوس گشت آشنا
روزی (امین) سزا لب حسرت گزیدن است

 

شعر مهدوی /  . . . ولی نشد

شعر مهدوی

 . . . ولی نشد

 

 

گفتم که بی قرار تو باشم ولی نشد
تنها در انتظار تو باشم ولی نشد

گفتم به دل که جلب رضایت کند،نکرد
گفتم که جان نثار تو باشم ولی نشد

گفتم میان جذر و مد اشک و آه شب
در گردش مدار تو باشم ولی نشد

گفتم که می رسی تو و من هم دعا کنم
در دولت تو یار تو باشم ولی نشد

گفتم که تا اجل نرسیدست لحظه ای
در خیمه ات کنار تو باشم ولی نشد

گفتم که خاک پای تو را تاج سر کنم
چوخاک رهگذر پای تو باشم ولی نشد

گفتم به قدر آه دل دلشکستگان
در عهد و روزگار تو باشم ولی نشد

گفتم دعا کنم که بیایی ببینمت
مانند مهزیار تو باشم ولی نشد

گفتم شمیم ماه محرم که می رسد
در روضه بی قرار تو باشم ولی نشد

شعر مهدوی / ببخش آقا جان

شعر مهدوی

ببخش آقا جان

 

ما همه غرق گناهیم، ببخش آقا جان
همگی چه روسیاهیم، ببخش آقا جان

شیعیان غرق گناهند و تو تنها و غریب
همه‌مان مایه‌ی آهیم، ببخش آقا جان

 

م. رستمی

شعر مهدوی / فقط کلام شما چون آیه قاب خواهد شد

شعر مهدوی

فقط کلام شما چون آیه قاب خواهد شد

 

فقط کلام شما چون آیه قاب خواهد شد
دُعا اگر شما کنی مستجاب خواهد شد

کویر اگر شما بخندی شکوفه خواهد داد
و بی نگاه شما دریا سراب خواهد شد

حدیث، این که به یک گُل بهار می روید
خزان اگر شما بخندی مُجاب خواهد شد

کسی که بی خبر از آستانۀ دریاست
از آستانۀ چشمَت جواب خواهد شد

بنایِ پایۀ هر خانه مُقّوایی ست
که با تلنگرِ آهی خراب خواهد شد

بگو به عقربۀ دل گرفتۀ خورشید
که چند روز دگر آفتاب خواهد شد

شعر مهدوی / صد قافله دل به جمکران آورديم

شعر مهدوی

صد قافله دل به جمکران آورديم

 

صد قافله دل به جمکران آورديم
رو جانب صاحب الزمان آورديم

ديديم که در بساط ما آهي نيست
با دست تهي، اشک روان آورديم

الفبای مهدویت / خاتم الاوصیا

الفبای مهدویت

 

خاتم الاوصیا

 

از القاب مشهور حضرت است و آن حضرت خود را به همین لقب شناساند. خادم حضرت عسکری (ع) گفت: داخل شدم بر حضرت صاحب الزمان (ع)، پس به من فرمود: «ای طریف! سندل سرخ برای من بیاور!». آن را برای حضرت آوردم. فرمود: "مرا می‌شناسی؟» گفتم: آری. فرمود:  «من کیستم؟» گفتم تو مولای من و پسر مولای منی!». فرمود: «این را از تو سوال نکردم». گفتم فدای تو شوم، بیان کن برای من آنچه را اراده کردی. فرمود: «منم خاتم الاوصیا! به سبب من، خداوند بلا از اهل من و شیعیان من بر می‌دارد».

«خاتم» به معنای چیزی است که به وسیله‌ی آن، پایان داده می‌شود و نیز به معنی چیزی آمده است که با آن، اوراق و مانند آن را مُهر می‌کنند. در «اقرب الموارد» و «قاموس»، کلمه‌ی خاتم – به کسر تاء و فتح آن – به معنی انگشتر، آخر قوم، عاقبت شیء و غیره آمده است. در مجمع البحرین می‌گوید: «خاتم النبیین» یعنی آخرین پیامبران که پس از وی پیغمبری نخواهد بود.

این که به حضرت مهدی (ع)، «خاتم الاوصیا» و «خاتم الائمه» گویند به این جهت است که او آخرین نفر از سلسله امامان است و پس از او امامی نخواهد بود.

 

منبع: فرهنگ الفبایی مهدویت، خاتم الاوصیا