الفبای مهدویت / الواح موسی
الفبای مهدویت
الواح موسی
الواح جمع لوح و به معنای چیزهایی است که پهن باشد مثل تخته ها، خواه از چوب باشد یا غیر از آن.
الواح موسی از مواریث انبیا است که حضرت مهدی (ع) هنگام ظهور با خود دارد. پیامبر (ص) فرمود: «زبور را از دریاچه‌ی طبریه بیرون می‌آورد که یادگارهای آل موسی و آل هارون در آن است و فرشتگان آن را حمل می‌کنند. الواح و عصای موسی نیز در آنجاست.» از حضرت علی (ع) روایت شده: «در غار ثور ریزه‌هایی از الواح موسی و شکسته‌های عصای موسی و خورده‌های تابوت سکینه هست . . . شب‌ها و روزها می‌گذرد تا مهدی ظهور کرده و آنها را بیرون می‌آورد.» امام باقر (ع) فرمود: «در بیت المقدس، تابوت سکینه، انگشتر سلیمان و الواحی را که بر موسی نازل شده بیرن می‌آورد.» امام صادق (ع) می‌فرماید: «الواح موسی با ماست، عصای موسی پیش ماست و ما وارثان پیامبران هستیم.» معلوم نیست آن الواح از چوب بوده یا چرم یا فلز یا غیره؛ به قولی آنها از چوب بوده اند و از آسمان بوده اند. و به قولی از زمرد بوده اند به طول ده ذراع. آنچه مسلم است الواح از عالم غیب به دست حضرت موسی (ع) رسیده است «و کتبنا له فی الالواح من کلّ شیء موعظه . . .»
منبع: فرهنگ الفبایی مهدویت، الواح موسی
نقش: امام دوازدهم شیعه